Ένα παιδί που τώρα που μιλάμε θα μπορούσε να είναι με την κοπέλα του, θα μπορούσε να πηγαίνει στη σχολή του, θα μπορούσε να πίνει τον καφέ του, να δουλεύει. Ένας άνθρωπος χάθηκε τότε, μια ψυχή με όνειρα, αισθήματα, προβλήματα...
Πριν 2 χρόνια άνθρωποι ξεσηκώθηκαν, βγήκαν στους δρόμους, διαμαρτυρήθηκαν, φώναξαν, μάλωσαν, χτύπησαν, σπάσανε, κάψανε, κατέστρεψαν περιουσίες, όλα στο όνομα του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ένα όνομα που έγινε η αφορμή για μεγάλες εξεγέρσεις που είχαν ακουστεί σε όλη την υφήλιο...
Σήμερα, στις 06 Δεκεμβρίου 2010 βλέπουμε μαθητές να κάνουν πορείες, να κλείνουν τα σχολεία τους, υπάρχουν φόβοι για επεισόδια σε όλη τη χώρα.. Φυσικά δίπλα σ'αυτά τα παιδία υπάρχουν και οι γνωστοί ευκαιριάκηδες, που συμμετέχουν σε τέτοιες "εκδηλώσεις" είτε για να... χάσουνε μάθημα, είτε για να μπορέσουν να ευχαριστήσουν τον ακόρεστο βανδαλισμό τους, είτε είτε είτε...
Είναι αποτρόπαιο! Να χρησιμοποιούμε το όνομα του Αλέξη για να μπορέσουμε να ευχαριστηθούμε εμείς με τον άλφα η βήτα τρόπο... Αυτό που θέλω να πω και προσπαθώ να περάσω είναι πως αν το νιώθεις, καν'το. Αν δεν το νιώθεις, άστο. Μην χρησιμοποιείς το όνομα ενός παιδιού που έχασε τη ζωή του τόσο άδικα για να... μην κάνεις μάθημα, για να σπάσεις μια τζαμαρία (που εύχομαι αυτα να αποφευχθούν φέτος) και ο,τι άλλο μπορεί να κάνει κάποιος. Καν'το γιατί το θες, καν'το γιατί αγανάκτησες, καν'το γιατί δεν μπορείς άλλο να σκύβεις το κεφάλι, καν'το για την κατάντ! ια στην οποία έχομε περιέλθει..
Οι πράξεις των παιδιών που κάνουνε τις πορείες είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής για τον Αλέξη και την οικογένειά του. Συγχαρητήρια στα παιδιά που προσπαθούν να δείξουν ότι υπάρχουν, παρόλο που κάποιοι (χεμ, χεμ) προσπαθούν να τους "σιγάσουν".
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και να είναι καλά όλοι αυτοί που άφησε πίσω, να μπορούν να τον θυμούνται και να τον σκέφτονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου