Ο Άγιος Βαλεντίνος και ο αποκεφαλισμός του…
Ο άγιος Βαλεντίνος ήταν καθολικός ιερέας και έζησε στη Ρώμη τον 3ο αιώνα. Κατά τη διάρκεια των διωγμών από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο Β’ το Γότθο, ο Βαλεντίνος βοήθησε δεκάδες μάρτυρες με αποτέλεσμα να συ συλληφθεί. Όταν προσήλθε στο δικαστήριο, δεν δίστασε να κοιτάξει τον αυτοκράτορα στα μάτια και να τον καλέσει να μετανοήσει!
«Πίστεψε στον Ιησού Χριστό, που είναι το φως του κόσμου, βαφτίσου και θα σωθείς. Από αυτή τη στιγμή κιόλας θα διασφαλίσεις τη δόξα της αυτοκρατορίας σου και το θρίαμβο των όπλων σου».
Ο δικαστής, εκνευρισμένος με το θράσος του, προκάλεσε το Βαλεντίνο να δώσει εκείνο «το φως του Ιησού» στην κόρη του που ήταν τυφλή. Σύμφωνα με την καθολική παράδοση «ο άγιος Βαλεντίνος έβαλε το χέρι του στα μάτια του παιδιού και προσευχήθηκε:
» Κύριε Ιησού Χριστέ, αληθινό Φως, φώτισε αυτό το τυφλό παιδί» και τότε έγινε το θαύμα και το κοριτσάκι βρήκε το φως του!
Αυτό οδήγησε πολλούς ειδωλολάτρες να αλλαξοπιστήσουν, γεγονός που έκανε τον αυτοκράτορα να δώσει διαταγή να βασανιστούν και να αποκεφαλιστούν δεκάδες Χριστιανοί αλλά και ο άγιος Βαλεντίνος στις 14 Φεβρουαρίου του έτους 269.
Από που καταγόταν ο Άγιος Βαλεντίνος
Τα ιστορικά στοιχεία για την καταγωγή του Αγίου Βαλεντίνου, είναι πολύ λίγα, ενώ υπάρχουν και ενδείξεις ότι τη μνήμη του τιμούσαν Έλληνες στη Ρώμη. Η αρχαιότερη απεικόνιση του αγίου που φέρει την επιγραφή «O ΑΓΙΟC BAΛΕΝΤΙΝΟC» στα ελληνικά, βρίσκεται στην ενορία των Ελλήνων της Ρώμης, την Παναγία της Αρχαίας (Santa Maria Antiqua) του 6ου αιώνα.
Είναι πάντως γεγονός ότι τα λείψανά του ήρθαν στην Ελλάδα, 17 αιώνες μετά το θάνατό του. Μετά τον αποκεφαλισμό του Αγίου Βαλεντίνου, οι Χριστιανοί περιμάζεψαν το σώμα του και το μετέφεραν στις Κατακόμβες της αγίας Πρίσκιλλας, τόπο ενταφιασμού των μαρτύρων.
Το 1815, τα λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου δωρίθηκαν από τον Πάπα σε κάποιον ευγενή Ιταλό ιερέα, τον Giovanni-Battista LONGARINI di SAN COSTANZO, που προέρχετο από το δουκάτο του Urbino.
Πώς έφτασαν τα λείψανά του στην Ελλάδα
Μετά το θάνατό του, η κληρονόμος του ευγενή Λουκία ΘΕΟΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ-BONGIGLI, ήρθε το 1907 να ζήσει στη Μυτιλήνη, όπου και δώρισε στην καθολική εκκλησία της Λέσβου, στην οποία υπηρετούσαν οι πατέρες Καπουτσίνοι, τα οστά του Αγίου.
Σύμφωνα με επίσημα έγγραφα, στις 26 Απριλίου του 1907 ο τότε καθολικός αρχιεπίσκοπος Σμύρνης Δομήνικος Μαρέγκος, ενώ πραγματοποιούσε ποιμαντική επίσκεψης στη Μυτιλήνη, προέβη σε αυτοψία και αυθεντικοποίηση των λειψάνων του Αγίου Βαλεντίνου. Τα λείψανα είχαν τοποθετηθεί κάτω από το κεντρικό ιερό βήμα του καθολικού ναού της Μυτιλήνης. Μέχρι και σήμερα σώζεται επίσης ιδιόχειρο σημείωμα του τότε καθολικού εφημερίου Μυτιλήνης π. Βίτου-Ροβέρτου, όπου επιβεβαιώνεται με ημερομηνία «Μυτιλήνη 1.5.1907» η αυτοψία.
Όταν το 1990, οι πατέρες Καπουτσίνοι έφυγαν από την Μυτιλήνη ο τότε εφημέριος της Καθολικής Εκκλησίας της Μυτιλήνης, φραγκισκανός μοναχός π. Τορκουάτο Μορίνι, μετέφερε τα λείψανα του Aγίου στην ιταλική εκκλησία της Αθήνας, στο ναό των Aγίων Φραγκίσκου και Κλάρας, στην οδό Γκυιλφόρδου 7 (απέναντι από την Πλατεία Βικτωρίας), όπου και ένα μέρος τους βρίσκεται μέχρι σήμερα- τα υπόλοιπα στάλθηκαν στην έδρα της Καθολικής Εκκλησίας στη Ρώμη.
Οι ορθόδοξοι «Αγιοι Βαλεντίνοι»
Αν πάντως ανήκετε σε εκείνους που διαφωνούν με την επιλογή ενός καθολικού Αγίου, τότε θα πρέπει να γνωρίζετε ότι έχει και η Ορθόδοξη Εκκλησία τους… «άγιους Βαλεντίνους της»! Στις 13 Φεβρουαρίου, μια ημέρα πριν από την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, τιμά η ορθόδοξη εκκλησία τους δικούς της αποστόλους Ακύλα και Πρίσκιλλα, που θεωρούνται ή ορθόδοξη απάντηση στον καθολικό Βαλεντίνο. Ένα αγαπημένο ζευγάρι Ιουδαίων που μαρτύρησαν την εποχή του Νέρωνα και η μνήμη τους γιορτάζεται στις 13 Φεβρουάριου
Όταν εκδιώχθηκαν από την Ρώμη όλοι οι Ιουδαίοι, λόγω των αναταραχών που γινόντουσαν μεταξύ τους στις συναγωγές για τον Ιησού, ο Ακύλας, που ήταν σκηνοποιός στο επάγγελμα και η γυναίκα του Πρίσκιλλα αναγκάστηκαν και αυτοί να φύγουν για την Κόρινθο. Το κανονικό όνομα της Πρίσκιλλας ήταν Πρίσκα που στα λατινικά θα πει Εκλεκτή (priscus = εκλεκτός).
Στην Κόρινθο τους συναντάει ο Απόστολος Παύλος και όπως αναφέρεται στις Πράξεις ΙΗ: «… Αναχώρησε από την Αθήνα και ήρθε στην Κόρινθο. Και βρήκε κάποιον Ιουδαίο με το όνομα Ακύλας, Πόντιος στο γένος, που είχε έρθει πρόσφατα από την Ιταλία, και την Πρίσκιλλα τη γυναίκα του, γιατί είχε διατάξει ο Κλαύδιος να αναχωρήσουν όλοι οι Ιουδαίοι από τη Ρώμη, και προσήλθε σ αυτούς. Και επειδή ήταν ομότεχνος, έμενε κοντά τους και εργαζόταν, γιατί ήταν σκηνοποιοί στην τέχνη …»
Ο Απόστολος Παύλος μένει τους για 16 μήνες και τους διδάσκει Τον λόγο Του Ιησού. Στη συνέχεια τον ακολουθούν στην Έφεσο της Μικράς Ασίας όπου ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα αγαπημένοι και ευσεβείς, διαδίδουν τον Χριστιανισμό. Από εκεί επιστρέφουν στη Ρώμη για να συνεχίσουν να διδάσκουν τον λόγο του θεού, μέχρι τον μαρτυρικό τους θάνατο .
Ο Ακύλας και η Πρίσκιλα έμειναν ενωμένοι και αγαπημένοι μέχρι και την τελευταία στιγμή αφού σύμφωνα με την Ακολουθία του Όρθρου: «Τμηθέν γύναιον Ακύλας φησί βλέπων, Ούκ ανδριουμαι προς τομήν ανήρ κάρας;», δηλαδή όταν ο Ακύλας είδε την γυναίκα του να αποκεφαλίζεται και να μαρτυρεί είπε : «Μπορώ να μην φανώ άνδρας εγώ, ανάλογα προς την γυναίκα μου ανδρείος και πρόθυμος για αποκεφαλισμό για την Πίστη του Χριστού;» και την ακολούθησε στον θάνατο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου